De kracht van verbazing
Door: Marloes van Zeeland
Blijf op de hoogte en volg Marloes
29 September 2014 | Aruba, Oranjestad
Week 5 achter de rug en ik kan me hier nog altijd verbazen over bepaalde dingen. Maar eigenlijk... verbaas ik me ook nergens meer écht over.
Verwonderen over het gemak waarmee iedereen hier bepaalde dingen doet, zowel goed of slecht. Over het verschil in mindset, heerlijk relaxed maar wanneer nodig behoorlijk temperamentvol. Over hoe weinig zorgen je hier echt kan hebben, wat koken we vanavond of naar welk strand gaan we? Over hoe (on)bereikbaar mensen hier op het eiland soms zijn, ik bel je later terug, of misschien ook wel helemaal niet. Over hoe elk weekend als een vakantie voelt, maar ook over de zondagavond-einde-van-de-vakantie-dip (het went nooit). Over hoe functioneel de claxon hier gebruikt wordt, elke boom, dier of vrouw krijgt een serenade aan getoeter. Over hoe weinig we echt nodig hebben van wat we thuis gebruiken, iets met luxepaarden, consumptiemaatschappij of gewoon mijn liefde voor de Action. Over hoe massaal alles hier kan zijn, het toeristische, veramerikaanste en iets te perfecte High Rise gebied en de mega supermarkten staan in schril contrast met San Nicolas. Maar ook over hoe primitief alles hier kan zijn.
Over de verschillen op het eiland, rijk en arm gaan hand in hand. Over de hoeveelheid auto’s op het eiland, minstens 2 op elke inwoner. Over hoe het grote mensenwereldnieuws op zo’n eiland zo nietig kan zijn, IS? Kun je dat op de barbecue doen? Over hoe gesloten we leven in Nederland. Over hoe druk ik me kan maken wat betreft Wi-fi, om daarna te genieten van ‘t onbereikbare. Over dat een volle tank hier 21 euro kost, wiens zakken vullen we in Nederland? Over hoe agressief de muggen hier zijn, en blijkbaar niet genoeg van me kunnen krijgen. Over hoe creatief je wordt met een elektrisch eenpitskookstel, ik kan een boek schrijven over creatief met brood en waterkoker-koken. Over de hoeveelheid Enrique Iglesias’es die hier rondlopen. Over dat alles en iedereen hier dans en muziek ademt. Over hoe Aruba eigenlijk gewoon een groot dorp vormt…En vooral over hoe thuis ik me hier voel op het eiland.
Toch een mooi iets. Dat verbazen. Ik ga er nog een tijdje mee door.
Brasá, Marloes.
Verwonderen over het gemak waarmee iedereen hier bepaalde dingen doet, zowel goed of slecht. Over het verschil in mindset, heerlijk relaxed maar wanneer nodig behoorlijk temperamentvol. Over hoe weinig zorgen je hier echt kan hebben, wat koken we vanavond of naar welk strand gaan we? Over hoe (on)bereikbaar mensen hier op het eiland soms zijn, ik bel je later terug, of misschien ook wel helemaal niet. Over hoe elk weekend als een vakantie voelt, maar ook over de zondagavond-einde-van-de-vakantie-dip (het went nooit). Over hoe functioneel de claxon hier gebruikt wordt, elke boom, dier of vrouw krijgt een serenade aan getoeter. Over hoe weinig we echt nodig hebben van wat we thuis gebruiken, iets met luxepaarden, consumptiemaatschappij of gewoon mijn liefde voor de Action. Over hoe massaal alles hier kan zijn, het toeristische, veramerikaanste en iets te perfecte High Rise gebied en de mega supermarkten staan in schril contrast met San Nicolas. Maar ook over hoe primitief alles hier kan zijn.
Over de verschillen op het eiland, rijk en arm gaan hand in hand. Over de hoeveelheid auto’s op het eiland, minstens 2 op elke inwoner. Over hoe het grote mensenwereldnieuws op zo’n eiland zo nietig kan zijn, IS? Kun je dat op de barbecue doen? Over hoe gesloten we leven in Nederland. Over hoe druk ik me kan maken wat betreft Wi-fi, om daarna te genieten van ‘t onbereikbare. Over dat een volle tank hier 21 euro kost, wiens zakken vullen we in Nederland? Over hoe agressief de muggen hier zijn, en blijkbaar niet genoeg van me kunnen krijgen. Over hoe creatief je wordt met een elektrisch eenpitskookstel, ik kan een boek schrijven over creatief met brood en waterkoker-koken. Over de hoeveelheid Enrique Iglesias’es die hier rondlopen. Over dat alles en iedereen hier dans en muziek ademt. Over hoe Aruba eigenlijk gewoon een groot dorp vormt…En vooral over hoe thuis ik me hier voel op het eiland.
Toch een mooi iets. Dat verbazen. Ik ga er nog een tijdje mee door.
Brasá, Marloes.
-
29 September 2014 - 22:27
Sanneke:
Heel leuk geschreven Marloes! Toppertje, ben trots op je! X -
29 September 2014 - 22:33
Bart:
mooi verhaal lekker leven ik zou bijna zeggen ik kom eraan.
Maar goed dat je het zo fijn hebt schat geniet ervan zolang het kan.
Xxx bart -
29 September 2014 - 22:41
Hanneke:
geweldig Marloes!! Het is net of ik met jouw verhalen even terug ben op het eiland!
Heb je al salsa lessen gevolgd? Of gewoon lekker bij Bugaloe gaan dansen?
Geniet er lekker van meid! Ik geniet met je mee.
Ik heb nog weinig foto's voorbij zien komen maar ik zie Alles zo voor me. Heel mooi
liefs Hanneke -
29 September 2014 - 23:56
Mayca:
Je meent toch niet echt dat je de Action niet nodig hebt?
Lekker genieten van alles dat op jouw pad komt en dat mag met de nodige wel/niet-verbazing! Ik zag al leuke foto's voorbij komen op Facebook! Zo door blijven gaan!!
-
30 September 2014 - 17:00
Moedersss:
toeteren naar boom dier of jij.....da's gewoon omdat jij een lekkere bent mloeskes...toevallig voorbij een boom liep..of een diertje aaide...of gewoon....;-)) -
01 Oktober 2014 - 17:05
Saskia:
I <3 dit 'verhaal'!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
